Po co...

No właśnie.

Po co ja to robię?

Po co piszę bloga?

Po co nakręcam filmiki na YT?

Przecież nie są to żadne arcydzieła.

Wręcz przeciwnie, czasem gnioty.

A właśnie po to,

abym czuła, że nie stoję w miejscu.

Sama się tego uczę

i sprawia mi to wielką frajdę.

Kilka dni temu, podczas świąt

aż mnie nosiło z nerwów, bo ...

Chciałam znaleźć nowy program do montażu filmów.

Łatwy, przyjazny i po polsku.
Jednak musiał mieć więcej funkcji,
niż ten, którego używałam do tej pory.
Już co nieco się nauczyłam,
więc chciałam  dać kolejny krok w przód.

Jeżu, jeżu, ile ja się naoglądałam, naczytałam, naszukałam.

Ok mam.

I znów nerwy, jak ja się tego nauczę...

Jak?!

A powoli Eluś, powoli.

Nie chcę być podstarzałą 
panią od monitoringu osiedlowego ,

z kamerką na podczerwień w oczach,

opierającą łokcie na podusi,
ułożonej na parapecie 

i mającą zasięg 180 stopi.

Chcę się uczyć nowych rzeczy,

jeśli tylko to, da mi radość.

Tak więc dalej będę:
- kręcić buble na YouTube

- kleić kartki,

- szyć torebki,

- haftować obrazki,

i paplać przy kawie z wami.
A komu nie w smak to baj baj.

Podobają mi się Wasze podsumowania roku.
Och czytam je namiętnie.
Jednak jak mam podsumować swój rok,
jak wciąż nie pokazałam prac z 2018 roku?

he pomilczę w tym zakresie.
Kto ma wiedzieć, czemu tak się dzieje,
ten wie... i wystarczy.
A post podsumowujący dodam
gdzieś pod koniec kwietnia,
bo dlaczego nie.
Mój pamiętnik, moje zasady.

całusy Wam ślę ogromniaste