Wiosna i wiosenne przemyślenia życiowe

Z każdym dniem przybywa ich coraz więcej.

Otwierają swoje pąki i zachwycają.

Jeszcze chwila i będę szła do pracy i z pracy,

pod cudownym szpalerem 

stworzonym z drzew wiśniowych.

Kocham zimę, ale budzenie się przyrody

z zimowego snu, zadziwia mnie każdego roku.

Czasem się martwię, że jeszcze za wcześnie

na listki, kwiaty, że będzie mróz.
Jednak natura wie kiedy i jak.

I zaczyna się ta radość życia.

Ta feeria barw.

Żółte, jak wielkanocne kurczaczki forsycje.

Lekko różowe i fioletowe pąki magnolii.

Soczysta zieleń żywopłotu.

Radość i nadzieja na cieplejsze dni.

We mnie też wiele radości i nadziei,

chociaż jakiś lęk ukryty mówi mi, 

że coś za długo jest dobrze,

że coś za długo jestem spokojna i szczęśliwa.

Tak, śmierć Taty pokazała mi, 

jak kruche jest nasze życie.
I jak krótkie, nawet, jeśli mamy ponad 80 lat.

Pracując z osobami starszymi, z seniorami,

na nowo uczę się radości życia.

Czerpię od nich garściami mądrość życiową,

ochotę na poznawanie nieodkrytych przestrzeni.

Pamiętacie wpis, 

do mojego modowego junk journala.

Wpis z 1 czerwca 2022 roku, kiedy to

zdawałam egzaminy na terapeutę zajęciowego?

Napisałam wtedy takie zdanie:

Czy byłabym godna tego zawodu?

Dziś, z całą odpowiedzialnością

i z wielką pokorą powiem,

że nie mi oceniać siebie,

ale wiem jedno:

KOCHAM tę pracę i kocham tych ludzi.

To zaszczyt być blisko nich.

Zdjęcia z Pixabay.com